Հռոմի Ֆրանցիսկոս պապն առաջին անգամ Սուրբ Ծնունդը կդիմավորի պապական գահին: Դեկտեմբերի 25-ի կեսօրին Սուրբ Պետրոսի տաճարի կենտրոնական պատշգամբից նա հավատացյալներին կդիմի ավանդական ուղերձով: Տոների նախօրեին Հռոմի պապը հարցազրույց է տվել Թուրինի Stampa թերթին և ասել է. «Սուրբ Ծնունդն ինձ համար հույս է և քնքշություն»:

Երկու հազար տարուց էլ ավելի է անցել պատմական այն դրվագից, երբ Հիսուս Քրիստոսի աշակերտներից մեկը` Հուդա Իսկարիովտացին, մատնեց իր ՈՒսուցչին: Այս մարդը դարձավ դավաճանության խորհրդանիշ` հիշատակվելով մարդկության պատմության մեջ` որպես մատնիչ մարդկության Փրկչի: Կան բազում կարծիքներ, թե ինչու Հուդան մատնեց Հիսուսին: Ամենից արտահայտիչ իրողությունն այն էր, որ նա արծաթասեր էր, այսինքն` Հիսուսին մատնեց գումար ստանալու համար: Առաջին հայացքից այդպես է թվում, սակայն երբ ավելի մանրամասն ենք անդրադառնում աստվածաշնչային տեքստին, Հուդայի արարքի հիմնական դրդապատճառն ավելի է լուսաբանվում:

Եւ քանզի ցանկութիւն ճաշակման ամենայնիւ զբաղեցուցեալ զմիտս իմ խռովէ, արդ հալածեա զորկորստութիւն յինէն, յորմէ խաբեցայ միշտ և կերակրեա զիս երկիւղիւդ քով սրբով։

Նզովքը պիտի ճարակի երկիրը, որովհետև նրա բնակիչները մեղք գործեցին։ Դրա համար էլ նրա բնակիչները տնանկ պիտի դառնան, և սակավաթիվ մարդիկ են կենդանի մնալու։

Բեթղեհեմում վերակառուցվում է Քրիստոսի Ծննդյան բազիլիկը, որ համարվում է 2-րդ կարևոր քրիստոնեական եկեղեցին Սուրբ երկրում: Բազիլիկը կառուցվել է քարանձավի վրա, որտեղ Սուրբ Մարիամը լույս աշխարհ է բերել Հիսուս Քրիստոսին: Ամեն տարի Բեթղեհեմ է այցելում մոտ 2 մլն մարդ:

Հիսուս նրան պատասխանեց. «Դու ես ասում, որ թագավոր եմ, բայց ես դրա համար իսկ ծնվել եմ և դրա համար իսկ եկել եմ աշխարհ, որպեսզի ճշմարտության համար վկայեմ: Ամեն մարդ, որ ճշմարտությունից է, իմ ձայնը լսում է: Պիղատոսը նրան ասաց՝ «Ի՞նչ է ճշմարտությունը» (Հովհ. 18. 37-38)

Աղաչեմ, բարերար և ողորմած Տէր, արթունս և զուարթունս պատրաստեա զիս. ուսս ինձ գնալ ի ճանապարհս քո բարիս, զի արժանի եղէց մեծի փառաց քոց։

Ով որ ահից փախչի՝ թող ընկնի գուբը, և ով որ ելնի գբից՝ թող բռնվի որոգայթի մեջ։ Ահա բացվեցին երկնքի պատուհանները, և երկրի հիմքերը ցնցվեցին։ Երկիրը շփոթի ու խռովության մեջ պիտի ընկնի, երկիրը պիտի տագնապի, տարակուսի և խոնարհվի։

Պողոս առաքյալի գրած նամակներից հռոմեացիներին ուղղված նամակը ամենից ծավալունն է: Ինչպես մնացյալ նամակները, այն ունի տարբեր բաժինններ` ողջույնի, շնորհակալության և այլն: Սակայն գլխավոր մասը վարդապետական բաժինն Է, ուր առաքյալը նաև անդրադառնում է մարդու մեղանչական բնությանը և մեղքից ազատվելու մարդկային ինքնուրույն ջանքերի անկարողությանը: Հռոմեացիներին ուղղված նամակի 7-րդ գլխում Պողոս առաքյալը բացատրում է օրենքի դերը մարդու կյանքում, քրիստոնյայի ազատագրումը հրեական օրենքից, ինչպես նաև անդրադառնում է քրիստոնյայի ներսում առկա հոգևոր պայքարին մեղքի դեմ: Առաքյալն իր անձնական փորձառությամբ բացատրում է մարդու ներքին պայքարը մեղանչական բնության դեմ:

Հալածեա, Տէր, զամենայն չար մտածմունս յերկրաքարշ խորհրդոց մտաց իմոց, արմատ բարեաց տնկեա հաստատութեամբ ի սրտի իմում, և պտուղ շնորհաց ի հոգիս իմ նկարեա։